رنجش ها را با خودمان حمل نکنیم

در هر خانه ای که زندگی جریان داشته باشد، زباله هم تولید می شود. و هر شب زباله ها را از خانه خارج می کنند. تا تعفن و بیماری به وجود نیاید. هر انسانی که با دیگران رابطه داشته باشد، گاهی می رنجد. رنجش‌ها هم زباله های وجود ما هستند. و باید هر شب، آن ها را از وجودمان دور کنیم. چون ماندنشان روح و جانمان را بیمار و فاسد می کند.
برای رنجش زدایی، ابتدا رنجش را تجزیه و تحلیل می کنیم. از خودمان می پرسیم که چرا رنجیدیم؟ آیا به راستی، طرف مان حرف ناشایستی گفته یا رفتار نادرستی کرده بود؟ یا تنها وهم و خیال خودمان بوده است. اگر با صداقت پاسخ چرا رنجیدیم را پیدا کنیم، در مواقع مشابه نمی رنجیم. یا کمتر آسیب می بینیم.

رنجش‌ها هم زباله های وجود ما هستند. و باید هر شب، آن ها را از وجودمان دور کنیم. چون ماندنشان روح و جانمان را بیمار و فاسد می کند.

رفتار درست در مقابل رنجش ها

اگر طرفمان مقصر بوده است, و معمولا سبب رنجش ما می شود, رابطه خود را با او قطع کنیم. یا به حداقل برسانیم. اگر به رابطه با او علاقه مند هستیم, هنگامی که نه خودمان عصبانی هستیم و نه او, رنجشمان را با او مطرح کنیم. و با دقت به دلایل رفتار او توجه کنیم. در اغلب مواقع رنجش رفع می شود. اگر نشد, منتظر گذشت زمان شویم که حلال بسیاری از مشکلات است. ولی آن شخص را ببخشیم. نه به این علت که مستحق بخشش است. بلکه به این سبب که ما سزاوار حمل رنجش نیستیم.
اگر هم خودمان مقصر بودیم, خودمان را ببخشیم و سعی کنیم که دیگر چنان رفتاری نکنیم. گاهی ما از کسانی رنجیده ایم که دیگر در این دنیا نیستند. در این صورت, برویم سر مزارشان, و با خواندن فاتحه ای ایشان را ببخشیم.