حسن جویی بجای عیب جویی

حسن جویی بجای عیب جویی

یکی از روش های متفاوت بودن خوب، این است که به جای دیدن عیوب، محاسن را ببینیم. دیدن محاسن انسان ها و سایر موجودات، نوعی عبادت است. چرا که آفریده های خداوند را تحسین می کنیم. روزی از روز ها حضرت مسیح (ع) همراه حواریون خود از کنار جسد متلاشی شده گرگی عبور کردند. حواریون بینی های خود را گرفتند و با ابراز ناراحتی از بوی بد جسد گرگ عبور کردند. در همین هنگام حضرت مسیح (ع) فرمودند که این گرگ عجب دندان های سپیدی دارد. ایشان به ما آموختند که حتی در جسد متلاشی و متعفن یک گرگ هم می شود موردی برای تحسین کردن یافت.

در چند هفته حسن جویی را تمرین کنیم

وقتی از کسی حسن جویی می کنیم، حال او را با خودش خوب می کنیم. او هم حال ما را با خودمان خوب می کند. اگر عادت به حسن جویی ندارید،  از حسن جویی طبیعت شروع کنید.

• و یک هفته، هر روز حداقل از سه مورد طبیعی حسن جویی کنید. مثل: چه گل زیبایی! چه کوه پر صلابتی! چه نهر پرآبی!
• یک هفته هم از مصنوعات انسان حسن جویی کنید. مثل: چه ساختمان محکمی! چه اتومبیل زیبایی! چه میز قشنگی!
• هفته سوم، از مشخصات ظاهری انسان ها حسن جویی کنید. مثل: چه قد رشیدی دارید! چه چشمان زیبایی دارید! چه ریش پرپشتی دارید!

• در هفته چهارم، دیگر می توانید از محاسن اخلاقی افراد که مورد اصلی حسن جویی است، تعریف کنید. مثل: چه قدر شما آدم خوش قولی هستید! به به! چه سلیقه خوبی دارید! احسنت به صداقت شما!
  آن چه در حسن جویی بسیار اهمیت دارد، صداقت است. اگر موردی را که از آن تعریف می کنید، حقیقت نداشته باشد، نه تنها حال آن شخص خوب نمی شود، بلکه ناراحت شده و در صدد تلافی برمی آید. مثل این که به کچلی بگوئید که چه موهای پرپشتی دارید